کرده ام از دستِ ایـن فرهنگ، هنگ !!

گشتــــه از عشقــــت دلِ دلتنگ، تنـــگ !!

بعدِ «شیرین» شد تب «فرهاد»، حاد

این خبـــر را مرکــز امـــــــــــداد، داد !!!!!!

گفـت در پیشت شبی کفاش، فــاش:

هست گویا معبر خشخاش، خاش !!

با عبورت می‏ شود جــالیــــــز، لیــــــــز

جعفری می‏ رقصد و گشنیز، نیز !!

بـا نگاهـــت می ‏زنــــــد «عطــار»، تــــار

«مولوی» غش کرده و «گلزار»، زار

می ‏شود در گردنت زنجیر، جیر

می ‏کُند در دست تو کفگیر، گیر

هر که بر اشعار من خندید، دید

می ‏شود با یادِ تو تبعید، عیـد !!

کـــَرد پیشـــت آدم ســـــالـــــوس، لـــــوس !!!

با تو شب‏ ها می‏ شود کابوس، بوس !!

کیمیـــــا کردی و شد شاغــول، غول !!

با کلامت می‏ خورَد «شنگول»، گول

وقت خشمت می‏ شود «تیمور»، مور

رفتـــه «نـــــادر» تا حـــد مقــــــدور، دور !!

چون به حرف آیی شود خاموش، موش

گفتـــــه‏ هایـت را کنـــد خـــرگوش، گوش !!

می‏ کنـــــی از بهــــــر مــــا انــــــدام، دام !!

پیش زلفت می‏ شود «خاخام»، خام

این خبر را می‏ زند نجار، جـــار:

هست در اطراف تو بسیـار، یار

کاســــه ‏ات را می ‏زنـــــد ابلیــــس، لیس

(هست بخش دوم ساندیس، دیس!!)

گشتــــه‏ ام از دســـت استـــــدلال، لال !!!!

رفته گویا از دل «خوشحال»، حال !!!!