لبت نــــه گــــوید و پیداست مـی‌گــــوید دلــــت، آری

که اینسان دشمنی، یعنی که خیلی دوستم داری

دلت مــــی‌آید آیا از زبانی این همه شیرین

تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان آری؟

نمی‌رنجـــــم، اگــر باور نداری عشق نابم را

که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیاری

چه می‌پرسی ضمیر شعرهایم کیست آنِ من

مبادا لحـــــظه‌ای حتــــی مرا اینگونــه پنداری

تُرا چون آرزوهایم همیشه دوست خواهم داشت

بـــه شرطی کـــــــه مرا در آرزوی خویش، نگذاری

چــــــه زیبا می‌شود دنیا برای من اگر روزی

تو از آنی که "هستی ای" معما پرده برداری

چه فرقـــی می‌کند، فریاد یا پژواک جان من

چه من خود را بیازارم، چه تو خود را بیازاری

صدایی از صدای عشق خوشتر نیست، حافظ گفت

اگـــــر چــــه بر صدایش زخمـــها زد تیـــــــغ تاتاری

- محمدعلی بهمن

ثبت شده در سه شنبه 94/2/15 ساعت 11:37 صبح توسط Mahdi نظرات شما () |